Sedimantasyon

SEDİMANTASYON

Laboratuvar Teknisyenleri için Alyuvarların Çökme Hızının Belirlenmesi

Normal koşullar altında kanın şekilli elementleri, kan plazması içinde belirli bir süspansiyon durumundadır. Sodyum sitrat gibi antikoagulan bir madde eklenerek pıhtılaşması önlenmiş kan bir tüpe konacak olursa, bir süre sonra şekilli elementler yer çekimi nedeniyle çökerler. Bu olaya sedimantasyon denir. Çökme belirli bir hızda meydana gelir. Westergreen yöntemi ile belirli bir sürede kaç milimetre çökme olduğu hesaplanır. Sedimantasyonun tayininin diagnostik’den daha çok prognostik önemi vardır. Organik bozukluklarda çökme hızı değişir. Fonksiyonel bozukluklarda çökme hızı değişmez.
Araç ve Gereçler:

  • Westergreen sedimantasyon sehpası
    Sedimantasyon pipetleri
    2 cc lik enjektör
    % 3.8 lik steril sodyum sitrat eriyiği
    1 numara enjeksiyon iğnesi
    kısa deney tüpü (1*5 cm)
    tüp sehpası
    pamuk, alkol, eter ve tentürdiyot

Sedimantasyonu saptamak için toplar damardan akmakta olan taze kandan yararlanılır. Kan iğnesi ile damara girilir ve akmaya başlayınca içine önceden 0.4 cc % 3.8 lik steril Na-sitrat eriyiği çekilmiş 2 cc lik enjektör kan iğnesine eklenir. 2 cc çizgisine kadar (1.6 cc) kan alınır. Böylece kan antikoagulan madde ile 1/5 oranında sulandırılmış olur. Kan alındıktan sonra iğne çıkarılarak enjektörün pistonu geri çekilir ve birkaç kez alt üst edilerek sitrat eriyiği ile kanın iyice karışması sağlanır. Günümüzde bunun için hazır tüpler kullanılmaktadır.  Enjektördeki sitratlı kan temiz ve kuru bir tüpe boşaltılır. Tüpten sıfır çizgisine kadar kan çekilip, pamukla ucundaki bulaşık silindikten sonra araçtaki yerine takılır. Pipetin konduğu an kaydedilerek ilk okuma kaç dakika sonra yapılacaksa çalar saat kurulur. Bu sürenin sonunda kan hücrelerinin plazmadan ayrıldığı noktada pipet üzerindeki sayı okunarak çökme hızı (saatte mm) olarak tesbit edilir.
Bu sayı belirli bir süre içindeki çökme hızını milimetre olarak gösterir.

Genellikle sadece 1 saatlik okuma yeterlidir. Nadiren 30 dk lık ve 2 saatlik ölçümlerde sonuca eklenir.




Periferik yayma hazırlanması ve boyanması

Periferik yayma hazırlanması; Sürme kan Froti hazırlanması; Formül Lökosit; Blood Film,
1 – Lamel, lamla arasında 45 derecelik açı olacak şekilde mercimek tanesi büyüklüğündeki kan damlasının önüne konur.


2-Lam hafifce geri çekilir, damlaya değdirilir, lamın temas kenarı boyunca kan yayılır ve ileri doğru sürülerek yayma hazırlanır.
3-Periferik yayma, havada kurutulur,
4-Yayma Metil Alkol ile 3-5 dakika tespit edilir,
5-Her yayma için 5 cc. Distile su mezüre konur. Üzerine her 1 cc. distile su için bir damla giemsa boyası ilave edilir ve her damlatmadan sonra bilek hareketleri ile karıştırılır. Yayma üzerine hazırlanan giemsa boyası dökülür ve 30 dk. sonra yıkanarak kurutulur,  sedir yağı ile 100’lük objektifde inceleme yapılır.




Lökosit (WBC) Sayımı

Laboratvuar Teknisyenleri için Lökosit (WBC) Sayımı Nasıl yapılır? 

Araç ve Gereçler: Thoma Lamı, akyuvar sulandırma pipeti, türk eriyiği, lamel,mikroskop

Thoma lamının hazırlanışı: Thoma lamının iki kenarı ıslatılır. Lamel yavaşça bastırılarak bölgeye fixe edilir. Newtonun renk halkalarının oluşmasıyla thoma lamının hazır olduğu anlaşılır.

Deneyin Yapılışı: Akyuvar sulandırma pipetinin 1 çizgisine kadar kan çekilir. Pipetin 11 çizgisine çizgisine kadarda türk eriyiği çekilir. (kan 10 kat sulandırılmış olur). Pipet 3-5 dk. Baş parmağı ve işaret parmağı arasında tutularak, bilek hareketleriyle karıştırılır. Süre sonunda ilk 1-2 damla kan türk eriyiğiyle karışmamış olduğundan pamukla alınır. Karışım thoma lamına 45 derecelik bir açıyla damlatılır. Hücrelerin çökmesi için 3-5 dk beklenir. Sayım 40 lık objektifte yapılır. Bütün orta kareler (400 küçük kare) sayılır. Elde edilen sayı ister aşağıdaki formülde yerine konarak isterse 100 rakamıyla çarpılarak 1 mm 3 deki lökosit sayısı bulunur.

1 mm3 deki lökosit sayısının hesaplanmasında kullanılan formül: bulunan hücre adedi X sulandırma oranı X 4000 / sayılan küçük kare adedi




AMPİRİK ANTİBİYOTERAPİ KLAVUZU

 

TOPLUMDAN KAZANILMIŞ PNEMONİLER DE ANTİBİYOTİK SEÇİMİ:

PATOJEN:

  • Streptococcus pneumonia,
  • H. influenza
  • Staf. aureus
  • Klebsiella pneumonia
  • Anaerob ağız patojenleri
  • Legionella spp.
  • Mycoplazma pnemonia
  • Clamidia pneumonia

AMPİRİK TEDAVİ:

  • SEFTRİAKSON
  • SEFOTAKSİM
  • OFLOKSAZİN
  • ERİTROMİSİN- Atipik pnemonilerde
  • AZİTROMİSİN- Atipik pnemonilerde
  • DOKSİSİKLİN- Atipik pnemonilerde

NOZOKOMİAL PNEMONİLERDE ANTİBİYOTİK SEÇİMİ:

PATOJ E N:

  • Klebsiella
  • Enterobakter
  • Serratia
  • Acinetobakter
  • Pseudomonas aeruginosa
  • Staf. aureus

AMPİRİK TEDAVİ:

  • III. JENERASYON SEFALOSPORİNLER
  • PİPERASİLİN
  • IMIPENEM ( + bir aminoglikpzidle beraber )

 

MENENJİTLERDE AMPİRİK ANTİBİYOTİK SEÇİMİ:

PATOJEN:

  • Pnemokok
  • Menengokok,
  • H. influenza
  • Listeria monositogenes ( immun supressif, yaşlı ve yenidoğanlarda)

AMPİRİK TEDAVİ:

  • SEFTRİAKSON + VANKOMİSİN (Listeria şüphesi varsa Ampisilin)

SEPSISTE AMPİRİK ANTİBİYOTİK SEÇİMİ:

PATOJEN :

  • GRAM NEGATİF BASİLLER
  • S. aureus
  • Stafilokoklar.

AMPİRİK TEDAVİ:

  • III. JENERASYON SEFALOSPORİNLER ( SEFTRİAKSON, SEFOTAKSİM VEYASEFTİZOKSİM) veya
  • IMIPENEM + GENTA

INTRA ABDOMİNAL ENFEKSİYONLARDA AMPİRİK ANTİBİYOTİK SEÇİMİ:

PATOJEN :

  • E. coli
  • Proteus,
  • B.fragilis

AMPİRİK TEDAVİ:

  • AMPİSİLİN + SULBAKTAM veya
  • SEFTRİAKSON + METRONİDAZOL veya
  • OFLOKSAZİN + METRONİDAZOL veya
  • TİKARSİLİN + KLAVULONİK ASİT veya
  • PİPERASİLİN + TAZOBAKTAM veya
  • IMIPENEM

FEBRİL NÖTROPENİDE AMPİRİK ANTİBİYOTİK SEÇİMİ:

PATOJEN :

  • Gram negatif basiller
  • Pseudomonas aeruginosa,
  • S.aureus

AMPİRİK TEDAVİ:

  • PİPERASİLİN veya SEFTAZİDİM veya SEFEPİM + AMİNIGLİKOZİD
  • +/- VANKOMİSİN

UROSEPSİS

1-KOMPLİKE OLMAYAN URİNER ENFEKSİYONLARDA AMPİRİK ANTİBİYOTİK SEÇİMİ:

PATOJEN:

  • E. coli
  • Proteus
  • Klebsiella
  • Enterokoklar

AMPİRİK TEDAVİ:

  • AMPİSİLİN + SULBAKTAM veya
  • OFLOKSAZİN veya
  • AMPİSİLİN + GENTAMİSİN
2-KOMPLİKE ÜRİNER ENFEKSİYONLARDA AMPİRİK ANTİBİYOTİK SEÇİMİ:

PATOJEN:

  • Pseudomonas aeruginosa
  • Serratia

AMPİRİK TEDAVİ:

  • III. JENERASYON SEFALOSPORİNLER + GENTAMİSİN veya
  • PİPERASİLİN + GENTAMİSİN

DERİ VE YUMUŞAK DOKU ENFEKSİYONLARINDA AMPİRİK ANTİBİYOTİK SEÇİMİ:

NORMAL HASTADA PATOJENLER:

  • GRUP A STREPTOKOKLAR
  • S.aureus

AMPİRİK TEDAVİ:

  • SEFAZOLİN

HAYVAN ISIRIKLARINDA PATOJENLER:

  • Pastorella multicoda,
  • S. aureus
  • Streptokoklar

AMPİRİK TEDAVİ :

  • AMPİSİLİN + SULBAKTAM

DİYABETİK AYAK ENFEKSİYONLARINDA ( POLİMİKROBİAL ) PATOJENLER:

  • Gram negatif basiller
  • B. fragilis
  • S. aureus

AMPİRİK TEDAVİ:

  • AMPİSİLİN + SULBAKTAM veya
  • OFLOKSAZİN + METRONİDAZOL

ENDOKARDİTLER DE AMPİRİK ANTİBİYOTİK SEÇİMİ:

DOĞAL KAPAK ENDOKARDİTİNDE PATOJENLER:
  • Viridans streptokoklar
  • Enterokoklar

AMPİRİK TEDAVİ:

  • AMPİSİLİN + GENTA
YAPAY KAPAK ENDOKARDİTİNDE PATOJENLER:
  • S. aureus
  • S. epidermidis
  • Gram negatif basiller
  • Enterokoklar

AMPİRİK TEDAVİ :

  • VANKOMİSİN + GENTA