OXİDASYON FERMENTASYON DENEYLERİ: Oksidasyon-fermentasyon (O-F) deneyi, mikroorganizmaların enerji üretme yollarını belirlemek amacıyla kullanılan bir biyokimyasal testtir. Bakterilerin karbonhidratları nasıl kullandığını ve enerji üretme mekanizmalarını belirlemeye yardımcı olur. Oksidasyon ve fermentasyon, bakterilerin metabolizmasında önemli iki süreçtir.
- Oksidasyon: Mikroorganizmaların, organik bileşenleri oksijen kullanarak enerji üretiminde kullandıkları bir süreçtir. Genellikle daha fazla enerji sağlar ve genellikle aerobik koşullarda gerçekleşir.
- Fermentasyon: Mikroorganizmaların, oksijen olmadan veya az miktarda oksijenle enerji üretiminde kullandıkları bir süreçtir. Fermentasyon, enerji üretimi sırasında genellikle asit, gaz veya alkollerin oluşmasına yol açar.
Oksidasyon-Fermentasyon Deneyinin Yöntemi:
- Ortam Hazırlığı: O-F deneyi için genellikle bir tüp içinde glukoz veya başka bir karbonhidrat içeren sıvı bir besiyeri (örneğin, O-F besiyeri) hazırlanır. Bu ortamda oksijen ve anoksik (oksijensiz) koşullar sağlanır.
- Mikroorganizmanın Eklemesi: Test edilecek bakteri kültürü, hazırlanan besiyerine eklenir.
- İnkübasyon: Tüpler, uygun sıcaklıkta (genellikle 30-37 °C) inkübe edilir. İnkübasyon süresi genellikle 24-48 saattir.
- Gözlem: İnkübasyondan sonra tüplerdeki oksitlenme ve fermentasyon belirtileri gözlemlenir. Renk değişiklikleri, gaz oluşumu veya pH değişiklikleri gibi sonuçlar değerlendirilir.
Sonuçların Değerlendirilmesi:
- Oksidatif Metabolizma: Eğer ortamın üst kısmında (oksijenli kısımda) renk değişikliği varsa ve alt kısımda değişiklik yoksa bu, bakterinin oksidatif metabolizma ile çalıştığını gösterir.
- Fermentatif Metabolizma: Eğer ortamın tamamında veya en azından alt kısmında bir değişiklik varsa (örneğin, asit üretimi veya gaz oluşumu) bakterinin fermentatif metabolizma ile çalıştığı anlamına gelir.
- Anaerobik Durumda: Eğer yalnızca anoksik kısmında renk değişikliği gözlemlenirse, bu durum anaerobik fermentasyona işaret eder.
Oksidasyon-fermentasyon deneyleri, bakterilerin karakterizasyonunda, özellikle belirli bir bakteriyel türün oksidatif veya fermentatif özelliğini belirlemek için kullanılır. Örneğin, Pseudomonas türü bakteriler genellikle oksidatif olarak, Enterobacteriaceae ailesinin bakterileri ise fermentatif olarak sınıflandırılır.
Oksidasyon-fermentasyon deneyleri, bakteriyel metabolizmanın önemli bir yönünü anlamak için etkili bir araçtır. Bu test, mikroorganizmaların hangi şartlarda büyüyüp enerji üretebildiklerini belirlemede kritik bir rol oynar.
Non fermentatiflerin bir kısmı glikozu OXİDE ederek parçalar OX+ olan bu bakteriler TSİ nin yatık kısmını yani hava ile temas eden kısmını asitleştirir sarı renk yapar.
Non fermentatiflerin bir kısmıda glikozu ne oxide eder nede fermente eder bunlar NON OXİDATİF dir.
Karbonhidratları parçalayıp asit oluşturan bakteriler peptondan oluşturdukları alkali ile bu asidi nötralize ederler. Örnek 2 besi yerine ekildikten sonra birinin üzeri parafin yağ ile kapatılarak anaerobik ortam oluşturulur ve fermentatif etkiye bakılır, diğerinin üzeri açık bırakılır ve aerobik koşulda okisdatif etkiye bakılır. 7 gün süreyle izlenir.
- FERMENTASYON YAPANLAR : her iki besiyerini asit yaparak sarıya çevirir,
- OKSİDATİF OLANLAR: yanlızca oxidasyonla şekeri parçalayanlar sadece aerobik tüpü sarıya çevirirler anaerobik tüpte değişiklik olmaz.
- ASSACCAROLİTİK OLANLAR: şekere hiç etki etmezler her iki tüpte de değişiklik olmaz.